WAT ER TUSSEN JULLIE SPEELDE, HEEFT NIETS MET MIJ TE MAKEN: IK BEN HET KIND

De afgelopen weken kwam in meerdere online opstellingen voorbij dat spanningen, ruzies, agressie of liefdeloosheid tussen ouders grote invloed op kinderen heeft gehad. Ook het vreemdgaan of buitensluiten van één van de ouders, of een scheiding bleek in de weg te hebben gezeten bij het innemen van de eigen plek. Hoe kan dit zó'n effect hebben? Kinderen hebben vanuit liefde, loyaliteit en de noodzaak tot overleven de neiging om voor (één van) hun ouders te gaan zorgen. Dit maakt dat ze bóven die ouder(s) komen te staan. Het kind in de rol van de ouder/volwassene, en de ouder/volwassene in de rol van het kind. Het kind kan zichzelf zijn gaan wegcijferen om het de ouder(s) maar niet nóg lastiger te maken. Of het is gaan bemiddelen tussen beide ouders. Of is een broer of zusje gaan verdedigen tegen frustratie van een ouder. Allemaal gedrag waardoor het kind niet zichzelf - kind - heeft kunnen zijn. Deze verantwoordelijkheden of taken zijn een last geweest. Soms zelfs een hele zware last. Vaak hebben mensen geen idee hoe groot de impact daarvan is. Ze zijn zó gewend om voor een ander te zorgen en/of zichzelf weg te cijferen. Of vóelen soms hun eigen behoeftes helemaal niet eens. Weten niet wat ze willen, of kunnen niet echt genieten van het leven. Na het gezin van herkomst te hebben opgesteld, kwam het de afgelopen periode in veel opstellingen terug dat het voor de cliënt amper mogelijk was de systemische zinnen "Ik ben je zoon/dochter, jij bent mijn vader/moeder" uit te spreken. Vanwege boosheid en zelfs minachting. Het ervaren en vervolgens erkennen daarvan is al een hele belangrijke stap. Vaak op weg naar het toelaten van het verdriet en gemis wat daaronder zit. Eén vader was erg dominant en agressief geweest. Een moeder was emotioneel afwezig door niet genomen rouw over zaken uit het verleden. Een andere vader was meer naar zijn dochter toegetrokken omdat hij de relatie met zijn vrouw emotioneel en intellectueel niet bevredigend vond. Hierdoor stonden de moeder en dus ook de dochter óók niet op hun eigen plek.

Wat in alle sessies - na rustig onderzoeken en aftasten - helpend bleek, was het - in acht neming van eventuele weerstand - uitspreken van de volgende systemische zinnen: - Ik ben jullie zoon/dochter.

- Jullie zijn mijn ouders.

- Wat er tussen jullie speelde, heeft niets met mij te maken.

- Jullie zijn de volwassenen, ik ben het kind.

- Het is jullie verantwoordelijkheid, niet de mijne.

- Jullie zijn de groten, ik ben de kleine.

Dit maakte dat de plek van het kind weer ingenomen kon worden. Er kwam rust. Voelbaar in het lijf. Letterlijk grond onder de voeten en het stromen van energie door het lichaam zoals dat nog niet eerder was ervaren.

Precies dít is voor mij de magie van systemisch werken. Dat iemand écht verankerd in het lichaam kan voelen dat de enige en juiste plek voor hem/haar is ingenomen. Om van daaruit stappen vooruit te maken in zijn/haar eigen leven, met de ouders als volwassenen áchter zich, waar ze thuishoren. Bas Roeleveld www.jeplekinnemen.nu

#jeplekinnemen #individuelefamilieopstelling #individueleonlinefamilieopstelling #familieopstellingen #systemischecoaching

HET LEVEN NEMEN: EEN MEDITATIE VAN BERT HELLINGER

Stel je voor dat je voor je ouders staat. Je kijkt naar je moeder en je kijkt naar je vader. Achter heb zie je hun ouders, en achter hen zie je hun ouders en daarachter hun ouders, vele generaties ver, misschien duizenden generaties. En het leven stroomt door hen allen heen. Niemand van hen kon er ooit iets aan toevoegen en niemand van hen kon er ooit iets van afhalen. Ze ontvingen het gewoon en gaven het weer door. In het ontvangen van het leven en het doorgeven van het leven waren ze allemaal perfect. Niemand van hen was beter, niemand van hen was slechter. Het maakt niet uit hoe ze verder waren - waar het ging om het doorgeven van het leven waren ze allemaal gelijk. Als we naar onze moeder en onze vader kijken en we zien onszelf en we voelen dat we hun kind zijn, dan kunnen we ons hart en onze ziel helemaal openstellen voor het leven dat ze aan ons hebben doorgegeven.

En dan kunnen we tegen hen zeggen:

"Dank je. Nu neem ik het van jullie - precies zoals jullie het me hebben gegeven. Ik neem het aan - alles - en ik neem het voor de volle prijs die jullie ervoor betaald hebben en de volle prijs die ervoor moet betalen. Het is het waard - wat de prijs ook is geweest. En nu zal ik er iets goeds mee doen om jullie te eren en om het leven te eren dat jullie me hebben gegeven. Het zal niet voor niets geweest zijn. Alles wat jullie voor me hebben gedaan, zal ik met liefde aannemen. En als er nog iets mist, dan ben ik sterk genoeg om het zelf te doen. Ik heb genoeg gehad."

Dan mogen we ons omdraaien en met onze rug tegen onze ouders leunen en vooruit kijken - misschien naar onze eigen kinderen en kleinkinderen en naar andere mensen die we dienen en helpen op hun weg naar een vervullend leven.

~ Bert Hellinger, 'De kunst van het helpen' (2004) Bas Roeleveld www.jeplekinnemen.nu

#jeplekinnemen #individuelefamilieopstelling #individueleonlinefamilieopstelling #familieopstellingen #systemischecoaching

KONINGSCHAP: OVER VADERS & ZONEN

Afgelopen week had ik 2 bijzondere online opstellingen op 1 dag.

Ten eerste omdat ik die dag voor het eerst 2 mannen achter elkaar systemisch mocht begeleiden, waar tot nu toe vooral vrouwen zich aanmelden voor opstellingen.

Een welkome uitbreiding wat mij betreft! Ten tweede was het bijzonder om getuige te zijn van de enorme transformatie van deze 2 mannen.

De eerste kon door de dominantie van zijn vader en de druk die deze uitoefende op zijn studie- en carrièrekeuze vroeger met moeite zichzelf en zijn eigen kracht voelen. Stap voor stap werd naast de angst voor, óók de boosheid jegens zijn vader gevoeld. Er ontstond contact met het verlangen om de last die zijn vader had doorgegeven, weer terug te geven.

"Jij bent mijn vader, ik ben je zoon. Jij bent de grote, ik ben de kleine." Het zien van de ouders en grootouders van zijn vader achter deze, maakte dat de last uiteindelijk teruggegeven kon worden. De man kon afdalen naar zijn eigen plek: die van het kind ten opzichte van zijn vader. Dat gaf voelbaar rust in zijn lichaam en alles begon daarin weer te stromen. Prachtig! In de tweede opstelling zat er twijfel en angst bij een nieuwe baan voor deze man. Een mooie uitdaging in een meer coachende rol, maar hij voelde druk van de leidinggevende na een eerder oriënterend gesprek. Ben ik wel goed genoeg...?

Na het opstellen van hemzelf en de leidinggevende, kreeg uiteindelijk ook de baan een plek in 'het veld'. Dit voelde spannend. Door het verderaf en weer dichterbij bewegen van het PlayMobil-poppetje van de man ten opzichte van de schatkist (de baan), bleek de rol van de leidinggevende er eigenlijk niet eens (meer) toe te doen. Het begon óók hier te stromen toen de man daadwerkelijk contact maakte met zijn droombaan, en de angst transformeerde naar de gezonde spanning van de mooie uitdaging deze coachende rol op zich te gaan nemen.

Toen hij uiteindelijk zelfs de schatkist open durfde te maken en er een zilveren kandelaar en 2 zilveren borden en bekers uit te voorschijn kwamen, stroomde de tranen over zijn wangen aan de andere kant van het scherm. Het was voor de man ineens zó voelbaar dat zijn nieuwe baan ging over het gaan staan in zijn eigen koningschap! Dit ontroerde hem diep en maakte voelbaar kracht vrij in zijn lichaam.

De tweede beker en het tweede bord gaven hem meteen het inzicht dat deze stap óók ten goede zou komen aan zijn zoon.

We waren allebei na afloop erg dankbaar voor dit mooie voorbeeld van systemisch mannenwerk. (Foto en uitgebreide beschrijving van de sessie geplaatst na toestemming van de cliënt)

Bas Roeleveld www.jeplekinnemen.nu

#jeplekinnemen #individuelefamilieopstelling #individueleonlinefamilieopstelling #familieopstellingen #systemischecoaching