Stel je voor dat je voor je ouders staat. Je kijkt naar je moeder en je kijkt naar je vader. Achter heb zie je hun ouders, en achter hen zie je hun ouders en daarachter hun ouders, vele generaties ver, misschien duizenden generaties. En het leven stroomt door hen allen heen. Niemand van hen kon er ooit iets aan toevoegen en niemand van hen kon er ooit iets van afhalen. Ze ontvingen het gewoon en gaven het weer door. In het ontvangen van het leven en het doorgeven van het leven waren ze allemaal perfect. Niemand van hen was beter, niemand van hen was slechter. Het maakt niet uit hoe ze verder waren - waar het ging om het doorgeven van het leven waren ze allemaal gelijk. Als we naar onze moeder en onze vader kijken en we zien onszelf en we voelen dat we hun kind zijn, dan kunnen we ons hart en onze ziel helemaal openstellen voor het leven dat ze aan ons hebben doorgegeven.
En dan kunnen we tegen hen zeggen:
"Dank je. Nu neem ik het van jullie - precies zoals jullie het me hebben gegeven. Ik neem het aan - alles - en ik neem het voor de volle prijs die jullie ervoor betaald hebben en de volle prijs die ervoor moet betalen. Het is het waard - wat de prijs ook is geweest. En nu zal ik er iets goeds mee doen om jullie te eren en om het leven te eren dat jullie me hebben gegeven. Het zal niet voor niets geweest zijn. Alles wat jullie voor me hebben gedaan, zal ik met liefde aannemen. En als er nog iets mist, dan ben ik sterk genoeg om het zelf te doen. Ik heb genoeg gehad."
Dan mogen we ons omdraaien en met onze rug tegen onze ouders leunen en vooruit kijken - misschien naar onze eigen kinderen en kleinkinderen en naar andere mensen die we dienen en helpen op hun weg naar een vervullend leven.
~ Bert Hellinger, 'De kunst van het helpen' (2004) Bas Roeleveld www.jeplekinnemen.nu
